CYRILLUS

I.

CYRILLUS

Dalmatiae Praesul.

II.

CYRILLUS

Diaconus Hehopolitanus (est autem Heliopolis civitas insignis ad Libanum sita) imperante Constantinô, plurima Ethnicorum idola contrivit, cuius rei illi memores sub Iuliano Imperatore, vivo ventrem exsecuerunt, iecurque iude exemptum degustârunt, sed divinitus puniti. Suidas, Theodor. c. 6. 7.

III.

CYRILLUS

Moravorum Praesul, cum a Formoso Pontifice postulâsser, permitteret ipsis sacra linguâ vernaculâ celebrari: hac de re autem Patres dubitarent, vox de caelo audita est: Omnis Spiritus laudet dominum, et omnis lingua confiteatur ei. Quâ moti, concessum est, quod petebatur. Aen. Sylvius, Hist. Bohem. l. 13. Polydor. l. 5. etc. Circa A. C. 894.

IV.

CYRILLUS

Patriarcha Alexandrinus, Eutychianus. A. C. 1618. Gautier. Chron. 17. sec. p. 846. Col. 4.

V.

CYRILLUS

Patriarcha Antiochenus, doctrinâ et sanctitate illustris, successit Timaeo, A. C. 283. Obiit A. C. 299. Euseb. in Chron. et Hist. l. 7. c. 26. Alius, successit, A. C. 1619. frarri suo Athanasio: ab Ignatio successore occisus. A. C. 1628. Gautier. Chron. 17. sec. p. 850. Col. 4.

VI.

CYRILLUS

Patriatcha Constantinopolitan. confessione fidei Ecclesiarum Orientalium editâ, Reformatae Religioni pene in omnibus consentaneâ, nisi quod Spiritum S. a Patre per Filium procedere assererer, Iesuitas infestos sensit. Qui A. C. 1628. et seqq. viro optimo in capitis periculum bis terve adducto, tandem exauctorationem eius et exilium, magnô pretiô a Barbaris redemerunt: Anastasiô Patelariô Cretensi, bipedum nequissimô surrogatô. Quô tamen paulo post deiectô, Cyrillus revocatus est. Nec hic turbonum quies. Sed denuo ab his vexatus, martyrii tandem subiit coronam. A. C. 1638. Confessio haec in Anglia impressa est. Discipuli eius in Belgium missi, ut ad pedes illustrium ibi Theologorum eruditionem sacram haurirent, Rivetus in Iesuita Vap. c. 11. sect. 11. 12. 13.

VII.

CYRILLUS

Praesul Hierosolymitanus, A. C. 350. post Maximum, saepe ab Ecclesia pulsus, et receptus ad extremum sub Theodosio Imperatore octo annos in sua sede perseveravit; Saraceni eum Martyriô affecerunt. Exstant eius Catecheses. Obiit A. C. 386. postquam interfuisset Concilio Constantinopolit. II. Theodoret. l. 3. c. 6. 7. Epiphan. Haer. 66. et 73. Ruffin. l. 1. c. 23. Ioh. Damasc. or. 3. de Imag. Hieron. in Chron. et Catal. c. 112.

VIII.

CYRILLUS

Statius vel Tatius, Historicus Vitas Imperatorum Latine transtulit, sub Constantino. Iul. Capitolin. in Maximinis, c. 1. Vossius, de Hist. Lat. c. 7. p. 193.

IX.

CYRILLUS

Vir ingenii vehementis et imperatorii, Alexandrinus Praesul, post Theophilum avunculum, A. C. 412. Episcopatum magnâ auctoritate gessit. Nestorio errores suos disseminanti maguo cum zelo restitit. Aegyptiosscriptô editô contra haereticum, ut et Imperatorem Theodosium Iuniorem cum Eudoxia et Pulcheria duplici tractatu, muniens: Nestorium ab errore frustra revocare conatus. Hinc Ephesinô Conciliô Oecumenicô III. Patrum ducentorum, ille damnatus, B. Virgo Deipara dici iussa est. Sed a Iohanne Patriatcha Antiocheno, Nestorii fautore, Synodô indictâ, ipse Cyrillus depositus, et in carcerem coniectus est. Inde liber Patriarcham eo perduxit, ut Ephesino Concilio subscriberer. Dein a criminibus sibi a Nestorii factione impactis se purgans, scripsit contra Theodorum Mopsvestium, Diodorum Tarsensem et Iulianum Apostatam. Mysterii incarnationis acerrimus hyperaspistes. Obiit A. C. 444. Euagr. Niceph. Socr. in Hist. Eccl. Gennad. de Viris illustr. c. 57. Photius in Bibliothec. Sigebert. de Scriptorib. Eccl. c. 24. Sixtus Senens. Biblioth l. 4. A. C. 432. Godeau. Hist. Eccl. t. III. l. 1. et 2. Edidit variarum hypotheseôn tractatus, et commentaria in varios Veteris et Novi Testamenti libros, Homilias plurimas, etc. Scripsit etiam contra Iulianum; cuius temporibus vixit. Vide supra. Habentur Scripta eius 6. tomis. A. C. 1638.

X.

CYRILLUS

monachus Palaestinae, Euthymi discipulus, saeculô 5. scripsit vitam Euthymi, Sabae et Iob. Silentiarii, etc. Vide Vosl. de Hist. Graec. l. 2. c. 21.

XI.

CYRILLUS

natione Graecus Constantinopoli oriundus, ut quidam, Montis Carmeli Monachus Trithemio et P. Lucio. (Facessat tamen, inquit Baronius, istiusmodi fabella de Monachismo eiut) Archiepiscopus Alexandrinus, σύγχρονος Ambrosio. Claruit A. C. 432. in Concil. Ephesino, Sixto Senens. et Morneo: A. C. 370. in Syria, Bellarmino A. C. 431. Obiit A. C. 444. Ciacconio et Pareo. Eius opera in fol. prodierunt Latin. Bafileae A. C. 1566 et Parisiis A. C. 1573. Graec. Latin. in fol. Antverpiae A. C. 1618. Tomis 6. in fol. Parisiis A. C. 1632. 7. Volum. Ioanne Aubertô interprete, in fol. ibidem A. C. 1618. etc. Μέγας ὁ τῶ ἀποςτόλων συνήγορος Magiro: Athanasio, Basilio, Gregorio Naz. Nysseno et Chrysostomo par, Leoni Imperatori Σφραγὶς τῆς πίςτεως τῶ πατέρων, Athanasio: Vir ingenii exellentissimi, et in omni doctrinarum genere instituti, Catal. Test. Ver. De Cyrilli Anathematismis, vide Gerh. von Mastricht, Histor. Iuris Eccles. num. 79.

XII.

CYRILLUS

unus ex Ducibus Vitaliani, qui sub praetextu defensionis Orthodoxorum arma rapuerat, ab Anastasio Imperatote captus. A. C. 514. Euagr. l. 3. c. 38.